Tegenwoordig zijn er steeds meer kinderen die opgroeien in andere culturen. Op mijn werk is er pas een collega vertrokken naar Australië met 3 kinderen. Een vriendin uit mijn studie tijd woont en werkt in Mexico met haar man en 3 kinderen. Andere bekenden zijn dit jaar vertrokken naar Peru met 4 kinderen. Het reizen gaat steeds makkelijker en door de mogelijkheden van internet lijken de internationale grenzen steeds meer te vervagen. Zelf ben ik geboren in Zambia en heb ik als kind in Malawi en Zimbabwe gewoond. Ik heb eerder al een blog geschreven:
Waar kom je vandaan? Het gaat over mijn begin tijd hier in Nederland.
Doordat wij steeds meer en makkelijker internationaal verhuizen ben ik van mening dat het aantal kinderen dat buiten zijn of haar eigen paspoort land opgroeit alleen maar zal toenemen. Deze groep kinderen hebben de naam
third culture kids gekregen. Ze hebben een deel van hun ontwikkelingsjaren doorgebracht in een andere cultuur (dus meestal in één of meer landen). Ik heb nog geen goede Nederlandse vertaling voor het woord third culture kids gevonden. Ze worden wel eens derde-cultuur-kinderen genoemd maar persoonlijk vind ik dat geen mooie term.
Laatst kwam ik een artikel tegen over de fases die je doormaakt bij het ontdekken dat je een third culture kid bent. Het spraak mij wel aan en ik zal het hier kort toelichten. Ik heb deze fases zelf ook doorgemaakt maar op dat moment had ik het zelf natuurlijk helemaal niet door. Meestal is het moment dat je ontdekt dat je een third culture kid bent ergens in je tienertijd of iets daarna.
1. De fase voordat je iets over third culture kids weet, onwetendheid
Ik heb veel fijne herinneringen aan deze tijd: kamperen in Zimbabwe, vuurtjes stoken tijdens het kamperen, mount Mulanje beklimmen in Malawi, zwemmen in het meer van Malawi, veel verschillende kinderen in mijn klas op de internationale school. Wij moesten wel regelmatig verhuizen en afscheid nemen maar dat deden de andere "expats" om ons heen ook. Het was dus normaal in mijn beleving. "Anders zijn" was ook normaal.
2. De ontdekking dat je een third culture kid bent
Dit gebeurde bij mij toen ik het boek
"Growing up Among Worlds" van David Pollock en Ruth van Reken aan 't lezen was. Het was zo'n aha moment. Opeens begreep ik mijzelf beter. Opeens lag het niet aan mij, maar hadden de gevoelens die ik had, de eenzaamheid, het onzekerheid ook te maken met mijn verleden. Het had te maken met het opgroeien in andere culturen/landen. Ik kwam er achter dat ik niet de enige was die deze gevoelens had. Er waren meer third culture kids! Het was een gevoel van opluchting.
Ik werd mij ook meer bewust van de
nadelen van het opgroeien in het buitenland.
3. Aanpassen aan je nieuwe identiteit
Ik werd mij meer bewust van de voordelen van het opgroeien in andere landen. Zie ook mijn eerder bericht over de
10 voordelen van het opgroeien in het buitenland. Ik ben gaan nadenken over hoe ik mijn culturele gevoeligheid meer zou kunnen gebruiken in mijn toekomst.
4. Het integreren van het "third culture kid" zijn in jezelf en verder gaan.
In deze fase ben je minder bezig met "het anders zijn", met je identiteit als third culture kid en nu begrijp je dat deze term ook niet alles verklaard. Het is de fase van accepteren en verder gaan. Zelf keuzes maken, vrede sluiten met je verleden en je heden. Niet zo naar de verschillen kijken maar naar de overeenkomsten tussen mensen.
Hey it's Johnny C heeft in het Engels over deze
4 fases van ontdekking geschreven.
Kijk hier naar een kort
filmpje "Les Passagers" het gaat over third culture kids (TCKs).
Hier legt
Libby Stephens in een korte video uit wat third culture kids precies zijn. Zij heeft al meer dan 25 jaar ervaring met het werken met TCKs.
Ik ben erg benieuwd of jullie deze fases herkennen? Hoe was het voor jou? Zou je hier op willen reageren? Heb je advies voor anderen?
