Ik lijk op de jongeren om mij heen, wij hebben voor een groot deel dezelfde huiskleur, wij nemen deel aan dezelfde ELCID introductie week van de Leidse universiteit, wij zijn ongeveer even oud, en toch zijn er heel veel verschillen.
Ik ben geboren in Zambia. Mijn lagere school was een internationale school in Blantyre, Malawi. De middelbare school ben ik in Lilongwe, Malawi begonnen en heb ik in Bulawayo, Zimbabwe afgemaakt. Recent heb ik afscheid genomen van vrienden, familie en het bekende in Zimbabwe om te gaan studeren en een nieuw leven op te bouwen in het geboorte land van mijn ouders. Mijn ouders wonen nog in Bulawayo, maar ik ben de oudste van het gezin en ik moet als eerste het nest uit vliegen.
Alles is zo nieuw en onbekend. Ik heb blond haar en blauwe ogen en spreek Nederlands. Toch kom ik er achter dat ik mijzelf meer “African” voel dan Nederlander. Ik heb ook immers mijn hele leven in Afrika gewoond. Ja, om de paar jaar kwamen wij “even” op verlof naar Nederland, maar ken ik Nederland?
Alles kost mij energie. Ik moet voortdurend mijn ogen goed open houden en om mij heen kijken hoe mensen dingen doen. Hoe koop ik een treinkaartje? Hoe werkt de OV chipkaart? Hoe moet ik de groente wegen in de supermarkt? Wat zijn de mensen achter de kassa onvriendelijk. Ik voel mij net een nummer.
Wat is er ook een keus. In Zimbabwe hadden wij maar één of twee merken chips en daar waren een paar verschillende smaken. Hier is de keus overweldigend. Soms koop ik geen chips, gewoon omdat de keus zo groot is. Kleren kopen doe ik al helemaal niet. Mijn kleren hebben toch geen gaten en voldoen toch prima? Ja dat het niet de nieuwste mode is dat weet ik ook wel. Wat moet ik met die mode, is het niet allemaal wat overdreven? Op school was ik een schooluniform gewend, dat was wel makkelijk.
gezien in Frans Hals museum, Haarlem |
Dan de steeds terugkerende vraag van medestudenten: “waar kom je vandaan?” Ik ben geboren in Afrika maar ik ben Nederlander en ik heb hier nooit echt gewoond. Ja waar kom ik vandaan?
Lees ook over Mijn ontdekking dat ik een third culture kid ben.
Hallo Janneke,
ReplyDeleteIk hoorde het interview en ontdekte vervolgens dit blog. Erg interessant om te lezen.
Ik vraag me nu toch af of het maar goed was, dat onze geplande emigratie naar de Antillen in 1982 niet is doorgegaan. Ons kwartet was toen 6, 4, 2 en 1 jaar oud.
Uiteindelijk blijkt het nog niet zo eenvoudig om TCK te zijn.
Groetjes,
Marja.
Hallo Marja, leuk dat je hier op mijn blog op bezoek bent geweest. Het klopt er zitten voor en nadelen aan het opgroeien in andere culturen. Het is avontuurlijk om in andere landen op te groeien maar er is ook een keerzijde.
ReplyDeleteHet is als ouders denk ik lastig om te weten wat de beste keuze is. Ik denk wel dat het goed is als ouders het belang van de kinderen mee laten wegen in de beslissing die ze nemen.
Zo te zien (aan je blog) heb je als nog het avontuur over de grens opgezocht, toch?
Ja, we wonen sinds 2005 in Vlaanderen. Hemelsbreed 2 km van de Nederlandse grens. Niet echt avontuurlijk. :o)
DeleteDe kinderen waren dus al volwassen toen we verhuisden.