Saturday 30 July 2011

Modern technology a blessing or a curse for our third culture kids?

This week a colleague of mine had the honour of became granny for the first time in her life. A small grandson was born and she was elated! Of course we all had to hear her good news and see the photographs on her iPhone, but that was not all. She actually had the baby visible on her webcam, we could see him lying in his cot and moving his arms. When he was picked for a feed, the cot was empty. He was in a local hospital here in the Netherlands. I suppose it is rather special but how can you do your work if you can watch your grandson all day? What about the privacy of this newborn? It made me wonder if granny lived in New Zealand would she have been able to watch this baby too? Times a definitely changing. I nearly spelled "definitely" wrong because I spelled it "definately". I just discovered that definitely is the most misspelled word in the English language. Never too old to learn something new! By the way webcam was developed in 1991, but the first commercial webcam came on the market in 1994.

When I was born years ago in the Zambian bush my parents sent a telegram home to the family. My grandparents saw me for the first time on a photograph but that was weeks after I was born. These new possibilities can be a great advantage for families separated from their loved ones by many kilometres. Like the third culture kids (TCKs), children growing in in another culture. I came across a great article Grandparenting over the seas written by Libby Stephens. There is another article too How to bridge the gap: tips for long distance relationships.

Skype has made long distance calls very cheap and with the great possibility of being able to see each other. This is really good for children. When I was in Indonesia and our daughter who was 2 years old at the time was able to skype with me from home base in the Netherlands, it made her feel that I was nearby. When she was going to have her meal she asked "mum are you coming home now to eat too?"

Friends of mine recently moved abroad but on their blog they shared the added pressure the new possibilities create. How often do you skype with grandparents when you are living abroad? Sometimes with the time differences you have to be creative to be able to actually skype together.

In this day and age it is important that we talk to our kids about social media: Facebook, hyves (the Dutch youth),Youtube etc. For third culture kids (TCKs) the internet is a blessing, it makes it so much easier to stay in contact with friends all over the globe, but it can be a curse too. Just read the newspaper and see what kind of things happen using the internet. Listen and watch this: for one minute about social media and your kids. It is a short video from the website Healthy Children powered by pediatricians.

What are your experiences with having family far away? Are you able to bridge the gap? Please share your stories here, do you have advice for other families? Is the modern technology a blessing or a curse?

Wednesday 27 July 2011

Interesting worldwide third culture kid (TCK) news

Recently I have been having quite a struggle deciding whether this blog should be in Dutch or in English. Originally I wanted to write it in Dutch, so that is how I started, sprinkling some occasional English phrases into it. The problem is that the goggle translation does not work from Dutch to English because there are some English words in the text so the machine says it is already in English. Maybe this is the kind of struggle I have had in my life. Some kind of language struggle. In Dutch I struggle with the "d"s and "t"s. If a book was originally written in the English language I really want to read the original English version and I struggle with the translated Dutch version. Well I think I will just treat you on an English post today and we will see what the future will hold. I am not sure that one is allowed to mix languages on a blog, but that is the problem with third culture kids (TCKs), we do not fit in the box and we do not always do things the way the should be done. Who's fault is that? Can I blame it on my parents? In this day and age we always want to blame someone....

I will share some interesting links, blogs and twitters I came across this week. Be informed and have fun!

  
Twitter updates:

Monday 25 July 2011

Tropische bloemen en verhaaltjes

Wat is het leuk om je zelfgemaakte kindertekeningen te bekijken. De afgelopen dagen was ik vrij en toen ben ik in het archief gedoken. Wat ik niet wist is dat ik als kind al vaak bloemen tekende. Ik hou nog steeds van bloemen en het leuke is tropische bloemen bij mij een streepje voor hebben. Daar kan ik zo ontzettend van genieten. Ik ben pas verwend door iemand met een bos flame lilies, ze staan nu te stralend naar mij te lachen op deze tafel waar ik aan schrijf. Er zitten ook grote lelies in de bos, dus de kamer is gevuld een sterke zoete geur.

Mijn moeder kon vroeger altijd goed verhaaltjes vertellen. Als wij het over de broodplank hadden, dan zei ze "ja daar heb ik nog een verhaaltje over: die hebben wij gekregen met ons trouwen van Henk en Ingrid en die broodplank die hebben wij in Zambia gebruikt. Daarna is die meeverhuisd naar Malawi..." en zo ging het verhaaltje door. Voor mij zitten er verhaaltjes vast aan de bloemen die ik zie. De flame lily (Glorisa Superba) is de nationale bloem van Zimbabwe, het is daar een beschermde plant. De flame lily was ook de bloem van Townsend High School, mijn middelbare school in Bulawayo, Zimbabwe (hier is een foto van de oude school bus te zien met de bloem er op). Als ik deze bloem zie dan komen er allerlie herinneringen naar boven! Deze foto heb ik genomen in het Keukenhof in Lisse, Nederland.

Flame lily: Gloriosa Superba
De frangipani (plumeria) de bloem die ook als mijn profiel foto heb doet mij denken aan de tuin rondom ons huis in Blantyre, Malawi. Er stonden meerdere frangipani bomen langs het huis en daar klom ik in samen met mijn broers. Ik weet nog wel dat als de kleine takjes afbraken en dan een plakkerige, witte melk uit de boom sijpelde, dat wilde je liever niet op je kleren krijgen. De frangipani heb je in verschillende kleuren. De frangipani boom is de nationale boom van Laos. Bij ons in de tuin stond de boom die witte bloemen met geel in het midden van de bloem. Deze foto heb ik gemaakt van een frangipani bloem die ik in Indonesië tegen kwam en ook daar kwamen mijn herinneringen van Afrika weer naar boven. Deze bloem tekende ik vaak in mijn tienertijd.

Frangipani (Plumeria)
Ook de bougainvillea kwamen wij overal in Malawi en Zimbabwe tegen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik deze foto heb genomen in de tuin van mijn schoonzus hier in Nederland.

Bougainvillea
Nu even naar bloemen die in Nederland groeien, alleen daar weet ik niet altijd de namen van, dat is nou ook een beetje een handicap als je in het buitenland opgegroeid bent. De namen van tropische bloemen weet ik beter dan van de lokale Nederlandse bloemen. Boterbloemen, magrieten, madeliefjes die ken ik gelukkig wel.

Maar wat zijn dit? foto genomen deze week regio Groningen.


Vandaag kwam ik een veld wilde bloemen tegen. Dit zijn dus de wilde bloemen van Nederland. Toch zijn ze ook mooi. Eigenlijk ben ik zelf een beetje een tropische plant die geimpoteerd is uit Afrika en zo gaat het verhaal weer verder....

Saturday 23 July 2011

Terugkeer, re-entry, help!

Ik wil vandaag iets schrijven over het terugkeren naar het land van je paspoort (je thuisland?) Ik was zelf 19 jaar oud toen ik vanuit Zimbabwe vertrok en in Nederland ging studeren. Eigenlijk kan je niet spreken van een "terugkeer" omdat ik nooit echt in Nederland had gewoond. Ik ben geboren in Zambia en woonde tot mijn 19de in Afrika. Op het moment dat ik ging studeren in Nederland ging ik ook het huis uit. In dit geval was het een grote sprong in het diepe, vanuit Bulawayo naar Leiden. Gelukkig kon ik goed zwemmen anders was ik vast verdronken. Voor mij waren er toen veel veranderingen tegelijk en zodoende vind ik het moeilijk om precies aan te geven wat de symptomen waren van de cultuurschok. In ieder geval was het een erg verwarrende tijd. Voor een korte impressie over mijn begin tijd in Nederland zie mijn bericht Waar kom je vandaan? Het lijkt mij daarom zinvol om iets te schrijven over het terugkeren naar je thuisland.

Shane Pulmano keerde met haar familie terug naar de Filipijnen na een verblijf van 20 jaar in het buitenland waarvan 12 jaar in Nederland. Zij beschrijft de cultuurschok bij terugkeer zo mooi in Tambuli het enige Nederlandstalige online magazine over de Filipijnen: "Lichaam en geest reageren allebei sterk op de fysieke verhuizing. Ik voel me net een soort tak, gesnoeid van de moederboom, in een potje geplaatst met de opdracht: "Ga maar wortel schieten". Gedachten en gevoelens kun je leren beheersen, maar dit, dit lijkt eerder op een soort innerlijk drang die je niet tegen kunt houden." 

Maria Foley geeft aan in een artikel dat Third Culture Kids (TCKs), ofwel kinderen die in het buitenland opgegroeid zijn hulp zouden moeten krijgen bij terugkeer naar het land van hun paspoort. Zij heeft ook een artikel over de psychische en lichamelijke klachten die je kunt ervaren bij een cultuurschok. Bij terugkeer kan er sprake zijn van een omgekeerde cultuurschok en dan kun je last hebben van precies dezelfde klachten als bij een gewone cultuurschok. Er kan sprake zijn van moeheid, slapeloosheid, verlies van eetlust of juist toename van eetlust om maar een paar klachten te noemen. Wat betreft de psychische klachten kan er sprake zijn van bijvoorbeeld: verdriet, eenzaamheid, verlies van identiteit, een negatief zelfbeeld of moeite met concentreren.

Adviezen bij terugkeer:
  1. Deel je erveringen met anderen. Begin een blog, of schrijf artikelen.
  2. Blijf dingen doen die je in het buitenland hebt geleerd, blijf het eten eten wat je daar lekker vond. Lees internationale kranten of websites. Zoek de internationale gemeenschap op in je eigen land.
  3. Vraag om een training. Er bestaan trainingen om je voor te bereiden op de terugkeer naar je eigen land. In Nederland kan een re-entry training bijvoorbeeld bij het Koninklijk Instituut voor de Tropen (KIT) gedaan worden en het kan ook bij In Transit, Crosscultureel Psychologen. Soms heet het ook een debriefing.
  4. Voor jongeren die vanuit het buitenland naar Nederland komen om te studeren lees het boek Global Nomad's Guide to university Transition geschreven door Tina Quick en lees de 5 adviezen van Tina Quick.
Voor praktische tips bij terugkeer naar Nederland zie mijn eerder bericht en het filmpje van Paul. Voor meer adviezen over terugkeer lees het artikel van RNW Wereldomroep. Tips voor terugkeer in het Engels zijn te vinden op de blog van Expat Explorer

Wat zijn jullie ervaringen? Ik ben ook erg benieuwd hoe het met de kinderen is gegaan na terugkomst. Ik hoor graag van jullie.

Wednesday 20 July 2011

Nijmeegse Wandel Vierdaagse "The Walk of the World"

De Nijmeegse Wandel Vierdaagse wordt van 19 t/m 22 juli 2011 gehouden voor de 95ste keer. De reden dat ik er op deze blog over schrijf is dat het belangrijk is dat Nederlandse kinderen in  het buitenland ook iets over de Nijmeegse Vierdaagse weten. Als je in het buitenland opgroeid zijn er vaak lacunes in je kennis. Zo ken je de namen van Nederlandse filmsterren niet, of bepaalde televisie programmas, of je bent minder goed in de Nederlandse spreekwoorden. Het helpt als je ooit weer terug naar Nederland komt om te weten wat de Nijmeegse Vierdaagse is.


Kinderen die in Nederland wonen zien het op Jeugdjournaal.  Janneke is één van de jongste deelnemers, zij loopt voor het eerst mee en zij heeft iets geschreven voor de website van het Jeugdjournaal. Mocht je fotos van het evenement willen zien dan kan dat hier.
 
 10 weetjes over de Nijmeegse Vierdaagse 2011:
  1. De Vierdaagse is het grootste wandelevenement ter wereld. 
  2. Er lopen 45 duizend mensen mee.
  3. Er zullen mensen uit 71 verschillende landen mee lopen. Van Afghanistan, China, Jamaica, Nepal, Uruguay, Zuid-Afrika, en Zimbabwe, om maar een paar landen te noemen. Wil je precies weten welke landen mee doen dit jaar, kijk dan bij feiten en cijfers
  4. Dit jaar zijn er militairen aanwezig uit 29 verschillende landen. 
  5. De militairen moeten ieder met 10 kilogram bepakking lopen.  
  6. Menno is 11 jaar en hij is de allerjongste die meeloopt met de vierdaagse. Hij loopt mee voor Stichting Doe een Wens.
  7. De oudste man die meeloopt komt uit Apeldoorn en hij is 89 jaar.
  8. De oudste man loopt nu mee voor zijn 59ste beloning!
  9. De oudste vrouw komt uit Sint Oedenrode en is 87 jaar oud.
  10. Een bijzondere loper is mevrouw H.E. Immaculee Uwanyiligira, de ambassadeur van Rwanda, zij zal voor het eerst meelopen.
Hier is het verhaal van Joshua te lezen in The Daily Herald van Sint Maarten. Hij is 12 jaar oud, woont op het eiland Sint Maarten en is speciaal naar Nederland gekomen om mee te lopen. Hij loopt voor een goed doel: de St. Maarten Judo Federatie. Hij gaat vier dagen lang 30 kilometer per dag lopen. Een ieder kan kiezen of ze 30, 40 of 50 kilometer per dag gaan lopen. Informatie in het Engels over International Four Days Marches Nijmegen is hier te vinden.

Voor het eerst heeft de Vierdaagse het karakter van een sponsorloop. Op dit moment genereert de website over de vierdaagsesponsorloop bijna 2 ton voor het goede doel.

Vanaf deze plek wil ik iedereen succes wensen, vooral alle jongeren die meelopen

Ergens droom ik ervan om ook een keer mee te doen aan dit internationaal evenement!

Monday 18 July 2011

Na regen komt zonneschijn, de cultuurschok storm

De afgelopen 5 weken is het mij gelukt om dagelijks een bericht te plaatsen. Het leek mij een goed idee om op deze manier een goede start te maken. Nou heb ik gister op de blog van Demian Farnworth gelezen dat kwaliteit beter is dan kwantiteit dus vanaf vandaag zal ik minder frequent een bericht plaatsen. Mijn streven is om het minimaal drie keer per week te doen. DrieCulturen publiceerd drie keer per week, nou dat klinkt al goed.

Ik wil je natuurlijk niet met lege handen naar huis laten gaan. Ik kwam recent een goed Engelstalig artikel van Dorota Klop-Sowinska tegen, zij is gediplomeerd Coach / Counselor van de Nederlandse Academie voor Psychotherapie. Zij beschrijft wat een cultuurschok is en zij geeft ook adviezen hoe je er mee om kunt gaan. Dorota Klop-Sowinska komt uit Polen en woont nu ruim 6 jaar in Nederland. Meer informatie is te vinden op de site van DoSo! Coaching & Counseling

Zelf heb ik recent drie keer over cultuurschok geschreven: cultuurschok vervolg I dit ging over de rol van taal, en de laatste cultuurschok vervolg II.

Als laatste een foto van een meertje in Noord Sulawesi. Ik vind het wel een toepasselijke foto zo in de zomer periode (vakantie). Ook voor een ieder die zich in de roerige tijden van een cultuurschok bevind, er kan weer een periode van rust aan breken, opeens is de storm over. Na regen komt zonneschijn.

  

Er is een Engels versje nog uit mijn jeugd waar ik veel aan heb gehad:

"Life is a mixture 
of sunshine and rain,
Teardrops and laughter,
Pleasure and pain,
We can't have all bright days
but it is certainly true
There was never a cloud the sun did not shine through!"

Sunday 17 July 2011

Herinnering aan Holland

Memory is a complicated thing, a relative to truth, but not its twin.  ~Barbara Kingsolver, Animal Dreams  

Wikipedia "Een herinnering, is een ervaring uit het verleden die in het geheugen is opgeslagen, en die men zich voor de geest kan roepen."

Als je in het buitenland woont dan lijken de herinneringen aan Nederland sterker te worden. Het gezellig bij de kachel zitten als het buiten guur weer is. De eerste Hollandse nieuwe van het seizoen verorberen. De kleurrijke bollenvelden in het voorjaar. De sterke geur van de hyacinten die je neusharen prikkeld. In je herinnering lijkt het allemaal mooier dan het was. Je vergeet de onenigheid tijdens het vieren van een verjaardag. Nu denk je alleen maar aan het feit dat je niet aanwezig kunt zijn op die verjaardag. Je denkt aan de verse Oranjekoek en het water loopt al in je mond. Soms kan een bepaalde geur of een plaatje opeens een golf van heimwee opwekken.

Ken je het gedicht van Hendrik Marsman "Herinnering aan Holland" geschreven in 1936? Hendrik Marsman reisde veel en woonde veelal in het buitenland (Zwitserland, maar vooral Frankrijk). Wil je meer over hem lezen? Na een verkiezing georganiseerd door Poetry International en de Wereldomroep in 1999 is het gedicht "Herinneringen" uitgeroepen tot het "Gedicht van de Eeuw". Ik moet eerlijk bekennen dat ik het gedicht niet kende. Hendrik Marsman heeft ook een gedicht Denkend aan Holland geschreven, over dat hij soms heimwee had.

Herinnering aan Holland

Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband.
De lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.

Hendrik Marsman, 1936.

Bedankt voor het lezen van dit stukje. Bedankt voor je tijd. Meerdere mensen lezen deze blog vanuit het buitenland. Dat wardeer ik enorm. Ik wil jullie allemaal bedanken. Dit tegeltje in Delfts blauw kwam ik recent in Delft tegen. Dus bij deze.Ook zal ik nog een aantal fotos toevoegen om de herinneringen aan Nederland te voeden, ze zijn allemaal in Delft genomen. Een is in het Prinsenhof museum genomen. Vandaag kwam ik de blog tegen van Angelica. Binenkort gaat zij met haar gezin verhuizen naar het buitenland Zij heeft meerdere mooie fotos op haar blog van de dingen die zij aan Nederland gaat missen.

Wat zijn jullie herinneringen aan Nederland? Wat mis jij? Of wat zou je missen?



Saturday 16 July 2011

Verhuizen met kinderen

Verhuizen is een ingrijpende gebeurtenis voor een kind. Dat is het al als je in van de ene wijk naar de andere wijk gaat verhuizen in dezelfde stad, laat staan naar een land aan de andere kant van de wereld waar er ook nog een nieuwe taal gesproken wordt.

Helen Maffini is een adult third culture kind (ATCK). Zij heeft in haar tienertijd in Japan gewoond. Inmiddels heeft zij in 11 landen van de wereld gewoond Canada, UK, Frankrijk, Hong Kong, Japan, Singapore, Indonesië, Bahrain, UAE, Ital and Austral (woont ze nu). Ervaringsdeskindige is ze. Zij geeft op haar site adviezen bij een verhuizing naar het buitenland. Zij heeft ook een Engelstalig boekje geschreven Sammy's Next Move. Sammy is een slak die natuurlijk zijn huisje op zijn rug heeft en bij een verhuizing kan Sammy zo alles meenemen. Sammy maakt zich zorgen over het nieuwe land en of hij wel nieuwe vrienden zal maken. Door zo'n soort boekje met kinderen te lezen ben je bezig om je kind voor te bereiden op de verhuizing.

Voor kinderen van 10 jaar en ouder die Nederlands kunnen lezen is er het boek "Ik Heb Het Niet Bedacht" geschreven door Marjanne Simons. Kinderen moeten ook de ruimte krijgen om hun emoties te uiten. Het kan best zijn dat een kind boos is over de verhuizing, meestal is het ook niet hun idee. Praat er met elkaar over en laat het kind er ook even boos over zijn. Tevens is het erg belangrijk om goed afscheid te nemen.


Wees zo snel mogelijk open en eerlijk naar kinderen toe. Kinderen voelen haarfijn aan dat er een "verandering" in de lucht hangt. Geef kinderen duidelijkheid: wanneer gaan jullie verhuizen? Waar gaan jullie naar toe?

Meer lezen over verhuizen met kinderen: hier is een artikel van de Wereldomroep. Er is ook een boek Verhuizen met Kinderen geschreven door Christel Westgeest.

Hier zijn 10 tips om je snel thuis te voelen in het nieuwe land, ook erg belangrijk voor het hele gezin. Wat zijn jullie ervaringen met verhuizen?

Lees ook: tips voor als je terug naar Nederland verhuist.
Ik heb ook eerder geschreven over de terugkeer naar Nederland.

Friday 15 July 2011

'Ik Heb Het Niet Bedacht' kinderboek van Marjanne Simons

Het boek 'Ik heb het niet bedacht...' van Marjanne Simons is geschreven voor kinderen die met hun ouders verhuizen naar een ander land. Het is geschreven voor kinderen vanaf 10 jaar. Het boek is in 2009 uitgegeven door Van Dorp Educatief en is ook in digitale vorm beschikbaar. Het boek bleek hier te leen in bij mijn lokale bibliotheek hier in Nederland.

De schrijfster Marjanne Simons (ATCK) woonde jarenlang in het buitenland, eerst als kind, later gaf ze voorlichting aan ouders die met hun kinderen verhuizen naar een ander land. Zij is medeauteur van boeken als 'Opgroeien in het buitenland' en 'Terug naar Nederland'.

In het boek staan de verhalen van 6 kinderen die in verschillende landen wonen. David moet naar Griekenland verhuizen maar hij heeft er helemaal geen zin in. Eline is net nieuw begonnen op een internationale school in China. Mariska woont in een internaat en haar ouders wonen in Malawi. Frank woont in Nicaragua en krijgt bezoek uit Nederland. Karel woont in Portugal. Het verhaal van Karen speelt zich af in Nederland, zij is net verhuisd vanuit Kenia en alles is nieuw en onbekend voor haar in Nederland.

Het leuke van het boek is dat er allerlei verschillende onderwerpen in de verhalen naar voren komen: de nieuwe start op een internationale school als je de taal niet kent, bezoek uit Nederland ontvangen, de terugkeer naar Nederland, het missen van vrienden, per email contact houden, het leren van een nieuwe taal en nog veel meer.

Ik heb zelf mij lagere school in Malawi gedaan. Gelukkig kon ik naar een internationale school en zat ik niet op een internaat zoals Mariska. Het leuke is dat het verhaaltje wel herkenbaar is. Wij gingen ook vaak naar het meer van Malawi op vakantie. Ik ben ook in Likoma, Zomba plateau en Monkey Bay geweest. Fanta dronken wij ook!

Het boek is een goede voorbereiding voor kinderen die gaan vertrekken naar het buitenland. Ook is het een leuk kadootje voor kinderen die al in het buitenland wonen. Voor kinderen is her erg goed om te ontdekken dat ze niet de enige zijn in de situatie waarin zij zitten. Natuurlijk komt het thema 'ik heb het niet bedacht' aan de orde, iets wat ook vaak speelt als kinderen verhuizen binnen de grenzen van een land.

Hier zijn meer boekentips van mij. Lees ook mijn blog bericht over verhuizen met kinderen.

Lees ook Global nomads on the Move and Global Nomads on the Move Part 2.

Wie heeft er meer tips om kinderen te helpen met een verhuizing naar het buitenland? Ik hoor het graag.

Thursday 14 July 2011

Spiegeltje Rondreis, opa en oma met kleinkinderen in Verwegistan.





Ik las laatst het verhaaltje "Spiegeltje Rondreis" van Annie M.G.Schmidt, zij heeft het verhaal in 1964 geschreven. Wat mij betreft heeft ze een vooruitziende blik gehad. Wat een grappig verhaaltje om te lezen. Het bijzondere van het spiegeltje is dat "Omaatje en Opaatje in de spiegel hun kleinkinderen konden zien. In Japan, in India, in het land van de Arabieren en aan de Noordpool." 


Volgens mij is het Spiegeltje Rondreis een voorloper van onze "skype". Oma en Opa kunnen nu achter hun computer gaan zitten en door een soort vierkante spiegel hun kleinkinderen zien aan de andere kant van de wereld.

Dit jaar zou Annie M.G.Schimdt 100 jaar zijn geworden. Op 20 mei 2011 was haar 100ste geboortedag. Wist je dat Google haar ook eerde met een eigen Google-grafic (Annie met Jip en Janneke)? Dit is de officiele website van Annie M.G.Schmidt. Het verhaal "Spiegeltje Rondreis" staat ook in het boek "100 x Annie" verschenen op haar 100ste geboortedag. Tegen betaling zijn de films van Annie M.G.Schmidt te zien op www.100jaarannie.nl

Ik weet nog wel toen ik op de lagere school zat en in Blantyre, Malawi woonde dat ik altijd erg uitkeek naar mijn verjaardag. Ik had toen een zilveren bedelarmband en elke verjaardag kreeg ik een kaart van mijn opa en oma en op het kaartje zat een nieuw bedeltje voor mijn armband. Het armbandje heb ik nog. Ik heb verschillende bedeltjes gekregen: een klompje, een aapje maar het molentje vond ik het mooiste. Ik vond het zo speciaal dat ik toch een kadootje kreeg ook al waren mijn grootouders ver weg. Dat wil zeggen 8110 km bij mij vandaan, dat is de directe route. Ik heb het net uitgezocht bij deze site: afstanden berekennen. De geschatte afstand via de weg van Delft (opa en oma) naar Blantyre, Malawi (ik) is 12496km. Volgens de schatting zou je dat in 7 dagen en 19 uur moeten kunnen rijden, nou daar moet je wel heel wat uren bij tellen denk ik zo. Ik denk dat grootouders belangrijk zijn voor de kleinkinderen, zelfs als er een grote afstand tussen zit.

Ik heb een Engelstalig artikel gevonden met adviezen over het opa en oma zijn op afstand van je kleinkinderen. Geschreven door Libby Stephens "Grandparenting over the seas". Het is de moeite van het lezen waard. Echt iets van deze tijd inclusief de verschillende manieren van contact: bellen, emailen, en skpyen.

Wednesday 13 July 2011

Vliegkriebels?

Als je veel als kind hebt gevlogen dan heb je later af en toe last hebben van vliegkriebels. Dat heb ik al van meerdere mensen gehoord. Rusteloos en zo'n verlangen om te vliegen. Dat komt ook in de film "Les Passagers" naar voren.

Soms kan je toegeven aan de drang om te vliegen maar dat kan niet altijd. Ik heb een ideetje! Sinds kort staat er een Fokker 100 vliegtuig die gratis te bezichten is op het Panoramaterras van Schiphol. Ook leuk met kinderen. Je kunt er vliegtuigen spotten. Jaarlijks bezoeken 1,5 miljoen mensen het panoramaterras.


Je kunt even in het vliegtuig gaan zitten en doen als of je naar een exotisch oord gaat vliegen. Al kijkend uit de raampjes zie je alle activteit om je heen, de bagage karretjes, de vertrekkende vliegtuigen, en al die mensen. Als je goed ruikt dan ruik je ook de kerosine van de vliegtuigen. Nou daar ga je dan. Ready for take-off.

 
Op een vliegveld vind ik het ook altijd zo leuk om al die verschillende talen om mij heen te horen. Ja in zo'n internationale omgeving voel ik mij thuis.De wereld aan mijn voeten!
 En dan sta je opeens weer met beide benen op de grond en realiseer je je dat je gewoon nog op Schiphol bent, tussen de klompjes, bloemen, molentjes en andere souvenirs.

Tuesday 12 July 2011

Aga Magdolen's TCK film "Les Passagers"

 

Wil je weten wat een Third culture kid (TCK) is?
Voor wie deze film nog niet gezien heeft.
Hoe denken ze?
Wat voelen ze?
Waar is thuis?
in het Engels
Het is een aanrader!
Het is eigenlijk een trailer.
De video is ruim 8 minuten lang
Aga Magdolen is nog bezig met het maken van de film.
Afgelopen weekend was er een "livestream" van deze trailer
en een discussie met TCKs in verschillende landen van de wereld
ik heb deelgenomen 
't was bijzonder
er is een online community
met een forum en een blog
meer info TCKid.

Monday 11 July 2011

Cultuurschok vervolg II

Wil je iets meer lezen over een cultuurschok? Dat kan op de website van International Families in Transition.

Dit is een grapje van mijn zus. Zij heeft van mijn blog bericht van zaterdag 9 juli 2011 over cultuurschok een mooie "word cloud" gemaakt bij wordle. Soms vind ik mijzelf iets te serieus. Het leven is te kort om erg serieus te zijn. Grapjes hebben wij nodig. Humor helpt trouwens ook bij de overgang naar een nieuw land. Je zult wel eens een foutje maken maar geef jezelf ook die ruimte.
Verder wilde ik laten weten dat ik een doel heb behaald. Vier weken geleden ben ik met deze blog begonnen. Ik wilde de eerste vier weken elke dag een bericht er op zetten. Een goed begin is het halve werk! Het is mijn gelukt. Hoera! Het geeft voldoening om doelen te behalen, maar dit is nog maar het begin...

Sunday 10 July 2011

Cultuurschok vervolg

Vorig jaar ben ik een aantal dagen in Beijing, China geweest. Daar heb ik ook weer iets van een cultuurschok meegemaakt maar voor mij had het vooral met de taal te maken. Ik vond het zo'n raar idee dat zelfs het communiceren met de taxichaffeur niet lukte. Ik vond het ook zo erg dat ik niks kon lezen. Ik heb in verschillende landen in Afrika gereisd maar met Engels en met je handen en voeten kwam je een heel eind. Nou in China was het naar mijn ervaring niet zo. Ondanks onze inspanning had de taxi chaffeur geen enkel idee waar wij naar toe wilde gaan.

Gelukkig kregen wij van het hotel een kaartje met links de touristische attracties in het Chinees en rechts in het Engels. Op het kaartje kon je aankruizen waar je naar wilde gaan. Ook het adres van het ons hotel stond op het kaartje. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik het kaartje met erg veel zorg opgeboren heb in mijn tas. Er gingen ook rare gedachten door mijn hoofd. "Ik zou hier niet graag aangereden willen worden of in een ziekenhuis belanden, hoe moet ik dan communiceren".                Deze taalbarrière gaf mij het gevoel dat er een grote afstand bestond tussen mij en mijn mede mensen, de Chinezen op straat. Vervreemd. Wat is jullie ervaring? Dit was heel anders dan tijdens mijn 19 jaar in Afrika, het was een compleet nieuwe ervaring voor mij.

Trouwens over Chinezen gesproken. Gister was er een belangrijk eeuwfeest op de Dam in Amsterdam. Er werd gevierd dat het 100 jaar geleden is dat de eerste Chinezen naar Nederland kwamen. Onder grote publieke belangstelling dansten zo'n 100 Chinese leeuwen van de Dam naar de Nieuwmarkt. Natuurlijk werd er ook een 100.000-klapper afgestoken! Feestvieren dat kunnen de Chinezen wel, daar kunnen wij nog wat van leren.

De eerste grote groep Chinezen kwam in 1911 vanuit Engeland naar de Amsterdamse en Rotterdamse havens om te werken als havenarbeider. Het waren uitsluitend mannen en zij kwamen op uitnoding van Nederland. Ik ben benieuwd wat voor cultuurschok zij hebben gehad destijds. Weet iemand of hier wat over geschreven is?

Lees ook mijn eerder geschreven bericht over cultuurschok en cultuurschok vervolg II.

Saturday 9 July 2011

Cultuurschok

Uit een encyclopedie: "cultuurschok: Dit treedt op als mensen in een andere cultuur erg in de war raken."

Wikipedia:"Culture shock is the difficulty people have adjusting to a new culture that differs markedly from their own. The shock of moving to a foreign country often consists of distinct phases, though not everyone passes through these phases and not everyone is in the new culture long enough to pass through all four.[1] There are no fixed symptoms ascribed to culture shock as each person is affected differently."

Ik zal een andere keer nog wel ingaan op de verschillende fases van een cultuurschok. Nu is het zo dat ik  opeens een andere wereld ingegaan ben. Nee ik ben niet verhuisd, ik heb geen dozen ingepakt (dat heeft mijn zusje net gedaan). Ik ben de wereld van twitter ingestapt. Ik wist dat die bestond maar daar hield het ook wel op, meer wist ik er niet over. Deze week heb ik een account aangemaakt. Ik hoop dat ik het goede woord gebruik. Weet je bij een nieuwe wereld of een nieuw land hoort een nieuwe taal. Het kost vaak even tijd om die nieuwe taal eigen te maken. Gelukkig is het soms mogelijk om wat hulp te krijgen. Zo heb ik Twitter voor beginners: 10 do's en 10 don'ts gevonden geschreven door Sanne Roemen. Nieuwe woorden in het twitter land zijn "hastags", "retweeten", en "eyeballs" (volgers). Vandaag heb ik voor het eerst een twitter bericht verzonden. Die is als het goed is ook op deze blog te zien. Ja je kunt mij nu op twitter volgen. Voor mij een bijzondere dag. Voor jou was het misschien een gewone dag. Maak van die gewone dag een bijzondere dag: doe iets nieuws.

Ik heb nog een beetje last van de cultuurschok. Ik begrijp nog niet alles in het nieuwe twitter land. Ik ben nog om mij heen aan het kijken, en aan het observeren. Voorzichtig neem ik kleine stapjes. Net twitter tips gevonden, die helpen mij vast nog een beetje verder op weg. Ik raak nog een beetje in de war van die tekens en de afkortingen.

Bij een verhuizing naar een ander land is die dag speciaal het is het begin van een nieuwe fase, een nieuw hoofdstuk in jou leven maar voor de mensen om je heen is het een gewone dag. Weet je wat helpt als je naar een nieuw land gaat? Het helpt om iets te weten over wat een cultuurschok is. Wat zijn die fases waar je door heen kunt gaan? Hoe zit het? Als ik terug denk aan mijn begin tijd in Nederland dan weet ik dat ik last heb gehad van een cultuurschok, alleen toen wist ik het niet. Weet je, kennis geeft macht. Het helpt je om jezelf beter te begrijpen.

Ik zou erg graag een reactie willen ontvangen van je. Onderaan elk bericht is de mogelijkheid om te reageren. Ik hoor graag van je.

Friday 8 July 2011

Schrijfwedstrijd van de Wereldomroep

Wie doet mee met deze schrijfwedstrijd. Het gaat om: een Nederlandstalig fictief verhaal met een Nederlander/Vlaming die in het buitenland woont in de hoofdrol. Het genre kies je zelf. Iedereen mag meedoen, ook inwoners van Nederland en België. Maar één bijdrage per persoon is toegestaan. Je bijdrage moet uiterlijk 30 september 2011 middennacht Nederlandse tijd toegezonden zijn.
Durf te creëren!
Prijs
De winnaar krijgt een jaarabonnement op het tijdschrift 'Schrijven Magazine' plus het boek 'De Vreemdeling', een bloemlezing uit de wereldliteratuur. Nummer 2 en 3 krijgen alleen het abonnement op 'Schrijven Magazine'.

Wees creatief. Ik weet zeker dat TCKs en ATCKs verhalen kunnen schrijven. Klim in de pen en schrijf je exotisch verhaal.

Wil je graag schrijftips? Lees dan hier adviezen van Renate Dorrestein, P.F.Thomése em Helga Ruebsamen. Zij zijn auteurs van de uitgeverij Contact en zij geven je tips voor het schrijven van fictie. Succes!

Inmiddels is het half november 2011 en is de winnaar bekend: Mary Broekhuijs. Gefeliciteerd! Zij heeft gewonnen met het verhaal "Lege Handen" het speelt zich af in het Dominicaans Republiek. Leuk zo'n schrijfwedstrijd!  

Thursday 7 July 2011

Niet alles is zoals het eruit ziet.

Wat zie je?
Niet alles is zoals het eruit ziet. Soms moet je heel goed kijken om te registreren wat je ziet. Soms zit er ook een verhaal achter wat je niet meteen ziet. Zo is het volgens mij soms ook met Nederlandse jongeren die in het buitenland opgegroeid zijn. Je ziet er zo Nederlands uit maar achter je buitenkant is een heel verhaal. Een verborgen verhaal, een verhaal wat je vaak niet kan vertellen omdat mensen het gewoon niet begrijpen.

"Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg." Mensen vinden je een "opschepper". Daar komt zij weer met haar bijzondere verhalen en avonturen. De verhalen over een safari, over wild water raften, kamperen op een onbewoond eiland, meekijken op de thee plantages in Malawi, meekijken naar het oogsten van tabak in Zimbabwe. Dat was mijn refentie kader, dat waren mijn ervaring. Het is niet opscheppen, het is mijn verhaal vertellen, maar wie wil het horen? Soms leek het "een ver van mijn bed show". Medestudenten leken er absoluut geen voorstelling van te kunnen maken hoe je nou in Afrika kon wonen. In Zimbabwe was ik "the Foreigner" (de vreemdeling) maar hier in Nederland was ik dat eigenlijk ook.

Wil jij nu naar mijn verhaal luisteren?

Wednesday 6 July 2011

According to my passport I am coming home.....

Kay Brabaman Eakin heeft een artikel geschreven: According to my passport I am coming home(gratis), het is in het Engels en het is zeker de moeite van het lezen waard. Wat mij betreft staan er veel herkenbare dingen in, ook al is het geschreven voor de Amerikaanse situatie. De schrijfster heeft gewoond en meer dan 20 jaar lesgegeven in 8 verschillende landen (in Europa, Afrika en Azië). Er staan ook veel voorbeelden van third culture kids in.

Third culture kids, dus kinderen die opgroeien in andere culturen zijn bijvoorbeeld de kinderen van:
  • expats
  • zendelingen (ook wel mission kids genoemd, mks) In Nederland heb je MK Focus voor deze groep.
  • diplomaten (denk aan kinderen van een ambassadeur)
  • militairen (heten ook wel eens military brats).
  • migranten
  • asielzoekers
Het eerste gedeelte van het artikel gaat over tieners die terugkeren naar hun "thuisland". Vanaf blz 59 gaat het over jongere kinderen. Meer informatie over "the reverse culture shock" is te vinden op blz 84. Vanaf blz 93 gaat het over hoe het is om terug te keren voor je studie.

Iets wat Kay schrijft is "Let us all work to see this next generation of mobile youth, frequently called "Third culture kids" (TCKs), embrace their unique, and sometimes unusual upbringing and use their experiences to contribute to this increasingly multicultural world." 

Tuesday 5 July 2011

Een beetje "Afrika" in de vakantie?

Hier in ons gedeelte van Nederland zijn afgelopen vrijdag de schoolvakanties begonnen. Ik was vandaag in het blad Internationale Samenwerking aan het lezen en toen zag een aantal festivals met het thema Afrika deze vakantie en die wil ik jullie niet onthouden. Op bovengenoemd blad kun je een gratis abonnement nemen (zie de site), het blad gaat over nieuws en achtegronden over Internationale Samenwerking.

Zaterdag 27 augustus 2011 is er in de Tolhuistuin, Amsterdam een Ghana middag. Amsterdam heeft op Londen na de grootste Europees-Ghanese community. Ghana Today is een multidisciplinair programma met muziek, mode, verhalen, eten en drinken, markt en activiteiten voor kinderen.

Ook zou je een bezoek kunnen brengen aan het Afrika Museum in Berg en Dal daar is momenteel een tentoonstelling "Blue Prints of Paradise" (tot en met 30 oktober 2011). In een internationale ontwerpwedstrijd vroegen het Afrika Museum en African Architecture Matters Afrikaanse architecten en ontwerpers een blauwdruk van toekomstig Afrika te maken. De beste ontwerpen zijn te zien in de tentoonstelling. Elke zondag is er in het museaum live muziek uit West-Afrika te horen. Ook kan je in de zomer meebouwen aan een traditionele Malinese leemhut.

9 en 10 juli 2011 is er in Biddinghuizen bij FlevOnice een Zuid-Afrikaanse zomer braai.

Mocht je iets willen lezen over Afrika dan heb je Leiden (dichtbij het station) het Afrika-Studiecentrum. De site is zowel in het Nederlands als in het Engels en er is veel informatie over Afrika te vinden.

Monday 4 July 2011

5 Tips voor jongeren die vanuit het buitenland naar hun “thuisland” gaan om te studeren.

Dit zijn 5 tips van Tina Quick voor jongeren die vanuit het buitenland terug naar hun “thuisland” gaan om te studeren. Tina Quick heeft het boek The Global Nomad´s Guide to university Transition geschreven. Hartelijk dank Tina dat ik deze tips in het Nederlands mocht vertalen en op deze blog mocht zetten. Wil je deze adviezen in het Engels lezen, zie dan het interview met Tina Quick van Expat Women.

  1. Ga je “thuisland” in als of het een onbekend land voor je is. Dan kom je voor minder verrassing te staan. Koop de boeken die buitenlanders over je “thuisland” kopen, ga naar bijeenkomsten met andere internationale studenten en verwacht het onverwachte.
  2. Het gevoel nergens bij te horen of niet te passen is één van de grootste zorgen van TCKs. Begrijp dat het niet iets te maken heeft met jou als persoon maar dat het te maken heeft met jou levenservaringen en die maken jou anders dan de meeste mensen om jou heen op de universiteit of hoge school.
  3. Mensen die altijd in één cultuur hebben gewoond hebben een andere manier van relaties aangaan dan global nomads. Soms is het moeilijk om ze te leren kennen. Geef ze wat tijd en heb wat genade. Luister naar hun verhalen zodat zij jou verhalen ook willen aanhoren.
  4. Global nomads vinden hun gevoel ergens “thuis” te horen in de relaties met andere die dezelfde ervaringen hebben gehad – andere jongeren die ook een expat levensstijl hebben gehad. Zoek TCK gemeenschappen op je universiteit of hogeschool of begin er zelf één.
  5. Leer praktische vaardigheden die je nodig hebt op de universiteit zoals internet bankieren, auto rijden (in Nederland moet je kunnen fietsen) de was doen, boodschappen doen, koken voordat je het huis uitgaat. De eerste tijd moet je al zo veel nieuwe dingen leren dus als je dit al kunt zal het minder stressvol zijn.
Helaas bestond dit boek niet toen ik ging studeren en deze adviezen heb ik destijds ook niet gekregen. Ik hoop dat jongeren en ouders ze ter harte nemen want zo´n overgang is pittig genoeg.
Meer informatie is ook te vinden in mijn blog bericht: Third culture kids going to university.

Heb jij nog meer tips? Ik hoor ze graag!

Sunday 3 July 2011

Waar kom je vandaan?

Daar loop ik dan tussen al die jongeren. Ik loop mee door de onbekende straten en door de onbekende stad. Ik zie allemaal onbekende gezichten. Om mij heen lijken de andere allemaal bekende tegen te komen, maar ik ken niemand, en niemand kent mij.

Ik lijk op de jongeren om mij heen, wij hebben voor een groot deel dezelfde huiskleur, wij nemen deel aan dezelfde ELCID introductie week van de Leidse universiteit, wij zijn ongeveer even oud, en toch zijn er heel veel verschillen.

Ik ben geboren in Zambia. Mijn lagere school was een internationale school in Blantyre, Malawi. De middelbare school ben ik in Lilongwe, Malawi begonnen en heb ik in Bulawayo, Zimbabwe afgemaakt. Recent heb ik afscheid genomen van vrienden, familie en het bekende in Zimbabwe om te gaan studeren en een nieuw leven op te bouwen in het geboorte land van mijn ouders. Mijn ouders wonen nog in Bulawayo, maar ik ben de oudste van het gezin en ik moet als eerste het nest uit vliegen.

Alles is zo nieuw en onbekend. Ik heb blond haar en blauwe ogen en spreek Nederlands. Toch kom ik er achter dat ik mijzelf meer “African” voel dan Nederlander. Ik heb ook immers mijn hele leven in Afrika gewoond. Ja, om de paar jaar kwamen wij “even” op verlof naar Nederland, maar ken ik Nederland?

Alles kost mij energie. Ik moet voortdurend mijn ogen goed open houden en om mij heen kijken hoe mensen dingen doen. Hoe koop ik een treinkaartje? Hoe werkt de OV chipkaart? Hoe moet ik de groente wegen in de supermarkt? Wat zijn de mensen achter de kassa onvriendelijk. Ik voel mij net een nummer.

Wat is er ook een keus. In Zimbabwe hadden wij maar één of twee merken chips en daar waren een paar verschillende smaken. Hier is de keus overweldigend. Soms koop ik geen chips, gewoon omdat de keus zo groot is. Kleren kopen doe ik al helemaal niet. Mijn kleren hebben toch geen gaten en voldoen toch prima? Ja dat het niet de nieuwste mode is dat weet ik ook wel. Wat moet ik met die mode, is het niet allemaal wat overdreven? Op school was ik een schooluniform gewend, dat was wel makkelijk.

gezien in Frans Hals museum, Haarlem
Ik voel mij zoveel ouder dan mijn medestudenten. In leeftijd zijn wij even oud maar naar mijn gevoel heb ik armoede en rijkdom al gezien, honger en ellende, ziekte en dood. Door het reizen heb ik meer levenservaring maar soms voelt het als een ballast.

Dan de steeds terugkerende vraag van medestudenten: “waar kom je vandaan?” Ik ben geboren in Afrika maar ik ben Nederlander en ik heb hier nooit echt gewoond. Ja waar kom ik vandaan?

Lees ook over Mijn ontdekking dat ik een third culture kid ben.

Saturday 2 July 2011

Heimwee

“Heimwee, en dat kan ik nu uit eigen ervaring zeggen, is niet te genezen. Het helpt niet om heel veel kleren te kopen (heb ik geprobeerd) of om in, of onder, het bed te blijven liggen (heb ik geprobeerd) of om elke dag naar huis te bellen (heb ik geprobeerd) of om zware Amerikaanse kalmerende middelen te nemen waarvan je lekker licht in je hoofd wordt (heb ik niet geprobeerd maar misschien had ik het wel moeten proberen). Heimwee zit in je maag-darmkanaal- je valt er ook enorm van af- en draait daar de hele dag fanatieke rondjes.”

Uit het boek “Het jaar dat ik 30 werd” van Aaf Brandt Corstius. “Heimwee zit in het maag-darmkanaal” 

Kinderen kunnen ook last van heimwee hebben, alleen zij kunnen vaak niet goed verwoorden wat er is. Soms zie je dat kinderen na een verhuizing terugvallen in hun ontwikkeling. Ze gaan weer bedplassen bijvoorbeeld of ze willen meer in de buurt van mama blijven, ze zijn minder ondernemend. Heb er oog voor.

Friday 1 July 2011

Een artikel van Jutta König, een ATCK

Jutta König werkt als psycholoog, coach en adviseur met multiculturele individuen en bedrijven. Zij is zelf een adult third culture kid (ATCK). Zij is geboren in Amerika, heeft als kind gewoond in Duitsland, Frankrijk, Australië, her vroegere Rhodesië (nu Zimbabwe) en in Den Haag. In 2005 heeft zij een Nederlands artikel geschreven "Het dolende zelf ruimte voor culturele meerstemmigheid". Ook heeft ze een Engelstalig artikel "Moving Experience; Exploration of dialogues in the personal cultural repertoire position" geschreven.

In haar artikelen beschrijft ze wat third culture kids (TCK's) of global nomads zijn en spreekt ze de verwachting uit dat het aantal alleen maar toe zal toenemen door de toenemende migratie. In het kader van haar promotie onderzoek heeft zij volwassenen gevraagd die als kind in meerdere culturen zijn opgegroeid (ATCK's of global nomads) welke cultuur zij als hun eigen beschouwen.
allemaal verschillende stenen: diversiteit, één mooie muur.